Wie ben ik in vriendschappen?

Ik ontmoet F en zijn ouders aan het begin van de zomer. De reden is dat F door een lastige tijd gaat. School en vriendschappen lopen niet lekker. Hij kan goed vertellen over wat hij ingewikkeld vindt. En als hij praat over wat hij belangrijk vindt zie ik een bepaalde eigenheid. Hij houdt van honden dus al snel besluiten we een afspraak te maken. We spreken af in een losloop gebied om lekker met co-coach labrador Famke aan de slag te gaan.

Al wandelend van de parkeerplaats naar de plek in het park waar we aan de slag gaan leren we elkaar wat beter kennen. Ik leg F uit dat het niet zo uitzonderlijk is dat hij deze verwarring ervaart. In de ontwikkelingspsychologie heet de periode voor de leeftijd 12-18 jaar “identiteit en rolverwarring” en gaat met name over de vraag “wie ben ik”. Iets wat essentieel is in het oprechte contact met anderen.

Aangekomen op de plek doen we een aantal apporteer oefeningen met Famke. F bepaald het moment waarop Famke de opgeworpen dummy mag halen. Deze oefening helpt F te ervaren stevig te staan en Famke aan te sturen vanuit zijn eigenheid.

In de tweede oefening ervaart F om vanuit zichzelf, verbinding te maken met de ander. Dit klinkt misschien logisch maar omdat je op deze leeftijd zoekend bent naar je eigen identiteit wil je wel eens vergeten of niet weten wat je zelf wilt in een vriendschap en je daarom te richten op wat de ander verwacht en wil.

De oefening voor F is om loslopende Famke te laten volgen van A naar B. F geeft Famke het commando “volg” en ze lopen samen in contact van A naar B. Daarna doet F de oefening nog een keer. Dit keer staat Famke metafoor voor 1 van zijn vrienden. Opnieuw geeft F het commando “volg” en zodra ze gaan lopen neemt Famke de leiding. Ze loopt een meter voor F uit. We praten over hoe F dit heeft ervaren, het verschil in gevoel bij de eerste oefening en tweede oefening. Hij kan nu helder aangeven wat hij wil en niet wil.

We doen een aantal leuke oefeningen ter afsluiting. F staat ver weg uit het zicht en fluit Famke met de jachtfluit naar zich toe. Daarna verstopt F de dummy in het bos en geeft Famke een zoek opdracht. Op de terugweg bespreken we aan de hand van kaarten met vragen, de oefeningen. De eerste sessie zit erop. Ik zie het ontspannen gezicht van F en de blije kwispel van Famke als we afscheid nemen.