Vechten is hechten

Intern gevecht

Ik ontmoet mijn coachklant voor een wandeling in het bos. Als ik haar aankijk zie ik een strak gezicht. Ze geeft aan dat ze niet verder komt met een project op haar werk. Ze heeft het gevoel dat ze stagneert. Een frustrerend gevoel dat ze maar al te goed kent. Haar verhaal voelt zwaar. Ze vraagt zich hard op af of ze wel zo goed past op deze plek. Om vervolgens daarover te oordelen dat dat misschien te kort door de bocht is. Ik zie en voel aan alles dat ze intern een pittig gevecht aan het voeren is.

Verlangen en gemis

Ik vraag haar naar haar verlangen en gemis in deze situatie. En dan komen de woorden, ik wil energie, minder zwaar, duidelijkheid, ik heb het gevoel dat ik kennis mis, ik weet niet wie ik om hulp moet vragen, ik vind het niet fijn dat er meerdere mensen sturing geven aan het project, ik heb het gevoel dat de klant niet op dit project zit te wachten…en nog veel meer. Nu dit eruit is ‘zie’ ik haar weer. Ik vraag haar wat nu haar taak is; wat heb je te doen? In het licht gaan staan.

In het licht gaan staan

We leggen een matje neer voor haar ‘taak’. Al kijkend naar het matje somt ze op hoe dat voelt en hoe het eruit ziet als ze ‘in het licht’ gaat staan. Ik voel energie, ik weet wat ik wil en kan daar sturing aan geven. Ik leg een matje neer tussen haar en haar taak; wie of wat blokkeert jou hierin? Geen idee is meteen het antwoord. Ik zie haar zoeken en ze verdwijnt langzaam in haar hoofd. Met de vraag ‘voel je je voeten nog?’ komt ze weer terug in het hier en nu. Verwonderd kijkt ze mij aan en zegt; het is niet 1 iemand die mij blokkeert, het zijn meerdere mensen. De mensen waar ik mijzelf voortdurend mee blijf vergelijken. Even voelt ze zich weer 15 jaar, een leeftijd waarin dit haar strategie was. Nu kan ze hier met volwassen bril naar kijken. In licht staan betekent in deze situatie; hulp vragen en aangeven hoe ze zelf tegen het project aankijkt.